Monumentale oude school wordt woonplek voor twee gezinnen
Tim & Myrthe en Daan & Eva wonen met hun vier kinderen in een monumentale oude school aan de Rechtestraat in het schattige dorpje De Rijp. Het is de droom van velen, maar deze twee jonge gezinnen deden het. Ze richtten een tijdelijk onderkomen in op de eerste verdieping en in het bijgebouwtje en zijn nu druk bezig de klaslokalen en de voormalige gymzaal om te bouwen tot twee leefruimtes van formaat.
Daan en Myrthe van der Sluis zijn broer en zus. Daan woont samen met Eva Kardinaal en samen hebben ze drie kinderen van 2, 5 en 7 jaar. Myrthe heeft met haar partner Tim Besselink een dochter van een jaar. Myrthe en Tim verhuisden vorig jaar vanuit hun nieuwbouwwoning in De Rijp naar deze totaal nieuwe wereld. Ook voor Daan en Eva is dit een nieuwe wereld, maar in een heel ander opzicht. Zij verruilden namelijk hun stadse leven aan de Geestersingel in Alkmaar voor het leven in een dorp. Met het wonen in een monument waren Daan en Eva al bekend. Eva: “We hebben aan het huis aan de singel ook ontzettend veel gedaan. En dat was nog niet eens af toen dit voorbij kwam. Toch hebben we toen nog wat klussen opgepakt om mooie foto’s te kunnen maken voor de verkoop. En binnen een week was het verkocht!”
Hoe kwamen jullie op het idee om met twee stellen zo’n project aan te gaan?
Myrthe: “Dat ging eigenlijk heel spontaan. We zaten op een avond bij elkaar en bedachten dat het fijn zou zijn om samen een boerderij te kopen.”
Tim: “Vooral dat idee dat je dan lekker de ruimte zou hebben en eigenlijk nooit meer op vakantie hoeft…”
Myrthe: “Nog geen twee weken later, zag ik dat deze school te koop kwam. Ik stuurde het voor de grap door aan Daan en Eva, want ik dacht echt dat zij nooit naar De Rijp zouden verhuizen.”
Maar ook Daan en Eva waren enthousiast, dus het viertal ging op onderzoek uit. Tim: “We kregen van alle kanten te horen dat we maar lekker verder moesten dromen. Dit pand zou naar een projectontwikkelaar gaan en zeker niet naar ons. Maar de gemeente was de verkopende partij en die zou niet alleen naar het beste bod kijken, maar ook naar het beste plan.”
Myrthe: “En je kunt je voorstellen dat een gebouw met tien appartementen meer impact heeft op de buurt dan de twee gezinswoningen die wij voor ogen hadden.”
Gemeentelijk monument
Het voormalige schoolgebouw aan de Rechtestraat 148 en 148a is een gemeentelijk monument dat in 1901 is gebouwd in zogenoemde neorenaissancestijl. De laatste jaren was de school in gebruik als openbare bibliotheek en kinderdagverblijf. Een pand dus dat voor veel generaties in De Rijp een belangrijke rol heeft gespeeld.
Tim: “Toen ik het telefoontje kreeg met de mededeling dat de keus op ons plan was gevallen en dat wij het dus mochten kopen, was ik eerst in shock. We woonden pas drie jaar in onze nieuwbouwwoning…”
Daan: “En het was ook best spannend, want er zat bijvoorbeeld nog geen woonbestemming op dit pand. Al gaf de keuze voor ons plan natuurlijk wel hoop dat dat goed zou komen.”
Eva: “En we hebben uiteraard eerst goed onderzoek verricht voordat we ons plan indienden.”
Daan: “We hadden begrepen dat het wel twee jaar kon duren voordat die bestemmingsplanwijziging en alle vergunningen rond zouden zijn. Omwonenden konden immers ook nog bezwaar aantekenen. Maar binnen een half jaar was alles rond!”
Dat was twee jaar geleden, in 2016. Eva en Daan verhuisden in juli en een paar maanden later volgden Myrthe en Tim. Zij hadden nog even wat tijd nodig om de eerste verdieping klaar te maken voor tijdelijke bewoning, terwijl Eva en Daan meteen in het bijgebouwtje terecht konden, dat deel uitmaakt van hun deel van het huis.
Was het niet spannend om, ook al ben je bevriend en zelfs familie, samen één pand te kopen?
Daan: “Nou, we hebben in elk geval wel direct goede afspraken gemaakt. Bijvoorbeeld dat alle eventuele gebreken die we nog zouden aantreffen, voor ons vieren zouden zijn. Je splitst natuurlijk zo’n gebouw in tweeën en als dan het ene gezin geluk heeft omdat er daar bijna niets aan de hand is, terwijl zich aan de andere kant allemaal onverwachte zaken openbaren, dan zorgt dat zeer waarschijnlijk voor wrijving. Verder hebben we alle grote constructieve operaties gezamenlijk opgepakt, net als de brandwerende maatregelen.”
Tim: “En toen ging ieder voor zich verder in zijn deel. Al doen we in de praktijk nog steeds veel samen, want Daan is meubelmaker en kan gewoon veel zelf. En ik ben bouwkundige, dus ook mijn kennis komt vaak van pas.”
Daan: “Wij hebben ook veel geleerd van het opknappen van ons vorige huis aan de Geestersingel en het is fijn dat Tim de theorie van het bouwen snapt.”
Tim: “Daardoor zijn we niet bang om iets groots op te pakken. Zo proberen we bijvoorbeeld zoveel mogelijk zwevend te bouwen om contactgeluiden te voorkomen.”
Nette bouwer
Eva: “Maar sommige klussen besteden we uit hoor, zoals bijvoorbeeld het stucwerk en de vloeren. Zelf ben ik trouwens helemaal geen klusser. Ik zorg voor de kinderen en ik denk wel overal over mee. Myrthe helpt wel met klussen en daar is ze ook heel goed in.”
Tim: “Ze kan ook heel goed opruimen en dat is ook heel belangrijk.”
Eva: “En gelukkig is Daan een nette bouwer.”
Daan: “We hebben besloten om er echt twee woningen van te maken, zodat één van de gezinnen bij wijze van spreken morgen kan verhuizen, dus op die manier ben je niet aan elkaar gebonden.”
Myrthe: “Dus in de praktijk zijn we in feite gewoon buren.”
Eva: “Met een hoop voordelen natuurlijk. Bijvoorbeeld dat we af en toe kunnen vragen of de kinderen even bij Myrthe en Tim kunnen, zodat wij iets voor onszelf kunnen doen.”
Hoe is het contact met Monumentenzorg?
Tim: “Heel goed! De adviseur is tot nu toe erg tevreden over wat we doen. En dat gaat dan vooral over hoe we aan de buitenkant de originele details terugbrengen. Want binnen is er eigenlijk weinig monumentaals overgebleven aan het pand.”
Daan: “Wat ik wel heel indrukwekkend vind, zijn die balken van 15 meter die helemaal van de ene naar de andere kant van de gevel lopen.”
Eva: “Ja, stel je voor hoeveel bomen daarin zitten…”
Daan: “En die zijn dus allemaal rond 1900 hier naartoe vervoerd. Maar de buitenkant is al grotendeels opgeknapt. De kozijnen hebben weer hun oorspronkelijke vorm, mét de natuurstenen dorpels.”
Eva: “En het mozaïek boven de ramen, dat op sommige plekken verdwenen was, komt ook weer allemaal terug.”
Subsidie
Het terugbrengen van originele onderdelen en details aan het pand is gebeurd met subsidie voor gemeentelijke monumenten. Die is onder meer ingezet voor het vervangen van de kozijnen in de voorgevel. De oorspronkelijke kozijnen zijn in de jaren tachtig, toen de bibliotheek zich vestigde in het pand, vervangen door moderne ramen. De dichtgemetselde verdiepingsramen aan de zijgevels zijn weer open gemaakt en de kozijnen en ramen zijn gereconstrueerd aan de hand van oude foto’s. Datzelfde geldt voor de hardstenen lekdorpels onder de kozijnen en ramen aan de voorgevel, die zijn gemaakt door een natuursteenbedrijf uit Driebruggen. Mogelijk worden in de toekomst ook de voordeuren op deze manier aangepakt.
Vertrouwen
Myrthe: “We krijgen tot nu toe veel positieve reacties uit het dorp. Zeker nu ze zien dat het pand zo opknapt aan de buitenkant. Dat geeft blijkbaar vertrouwen, want ik heb begrepen dat sommigen ook hun twijfels hadden over wat twee van zulke jonge stellen zouden doen met zo’n pand.”
Beneden, waar voorheen de lokalen waren, is het nog grotendeels open. Beide gezinnen krijgen straks een voormalig klaslokaal als woonkamer, uitgebreid met een deel van de voormalige gymzaal, die achter de lokalen langs liep. Hier is inmiddels een tussenwand geplaatst om de twee woningen van elkaar te scheiden.
Daan: “Ja, ruimte genoeg, zoals je ziet. We hebben wat dat betreft echt een luxeprobleem…”
De stellen denken nog ongeveer een jaar nodig te hebben om de woningen af te bouwen. Dan kan beneden gewoond worden en is de verdieping ingericht om te slapen en te badderen. Wie nieuwsgierig is, moet nog even geduld hebben tot volgend jaar september. Dan zal, tijdens de Open Monumentendag, de voormalige school zeker opengesteld worden voor bezichtiging.
