Terug naar het overzicht

Pleun en Joshua maakten weer gezinswoning van advocatenkantoor

Dromen worden werkelijkheid aan Alkmaarse Stationsweg

Een jaar geleden kochten Pleun Bouman en Joshua Souisay het markante pand aan de Stationsweg 36 dat bijna iedereen kent van de naam ‘Diesfeldt Advocaten’ op de gevel. Dat hun werkplek om de hoek is, is toeval, maar toch zeker comfortabel: “Je wordt verliefd op zo’n pand en als je binnenkomt, gaat meteen je fantasie werken. En dan ga je kijken of je dromen waar kunnen worden.” Ook voor Pleun en Joshua is dat gelukt. Verhuizen vóór de geboorte van de tweede lukte niet, maar de verbouwing is nu bijna klaar en komende maand verhuizen ze, samen met Louie (2 jaar) en Teddy Moos (3 maanden).

“Begin vorig jaar zijn we voor het eerst gaan kijken,” vertelt Pleun. “We zijn er twee keer doorheen gelopen en vonden het zo gaaf! Toch lieten we het nog even rusten, maar toen we in februari zagen dat het nog  te koop stond, zijn we het proces in gegaan om het te kopen.”

Joshua: “Als je dit pand ziet aan de buitenkant, met de bijzondere details, word je op slag verliefd. We liepen hier altijd al langs en iedereen kent natuurlijk dat plakkaat van Van Diesveldt dat aan de gevel hing. Als je dan binnenkomt in zo’n pand, gaat meteen je fantasie werken. Ja, en dan ga je kijken of je dromen waar kunnen worden… En dat bleek het geval.”

Pleun: “We hebben wel geluk gehad trouwens. We waren uiteindelijk aan het bieden, samen met een projectontwikkelaar die er appartementen wilde maken. Maar de eigenaressen, twee zussen die in dit huis zijn opgegroeid, zagen er liever een jong gezinnetje in. Dus het is ons echt gegund.”

(Tekst gaat verder onder de foto’s)

Afpellen

Joshua: “Na de overdracht van het huis in maart, zijn we meteen doorgegaan naar het huis om te gaan afpellen. Anne Pauptit, onze monumentenadviseur van Erfgoed Alkmaar had gezegd: begin maar rustig met dingen weghalen en kijk gewoon wat je aantreft. Nadat we zelf al een beetje onderzoek hadden gedaan naar het huis, hadden we Erfgoed meteen ingeschakeld.”

Pleun: “Anne was direct enthousiast. Wat leuk, zei hij, mag ik komen kijken? En dat was zo leuk! Hij kijkt echt heel anders dan wij. Van zo’n venster bijvoorbeeld, bekijkt  hij elk ribbeltje, van onder tot boven.”

Joshua: “Hij vertelde dat mensen vaak geneigd zijn keuzes te maken die niet bij het pand passen,  omdat ze niet de kennis hebben van het monument.”

Pleun: “En doordat Anne ons precies kon vertellen wat van waarde is, konden wij een plan indienen dat daarmee overeenkwam. Daarbij hebben we bijvoorbeeld ook de oorspronkelijke en suite deuropening in de voorkamer weer teruggebracht.”

Verlaagde plafonds

Joshua: “Omdat de vorige bewoners er met de hele familie sinds hun kinderjaren hebben gewoond, zijn er in al die jaren allerlei dingen aan- en opgebouwd. Verlaagde plafonds bijvoorbeeld, dat was in die jaren heel normaal. En later zijn er natuurlijk kantoorruimtes gemaakt. Zo werd het lastig om te ontdekken wat nou origineel was en wat later was aangebracht.”

Pleun: “We hadden hele goeie afspraken gemaakt met Erfgoed. Onder andere dus  dat we, voordat we een voorstel zouden indienen voor de verbouwing,  eerst een laagje zouden afpellen. Zo kon je zien wat er eventueel achter zat. Dat vraagt wel wat meer geduld, gewoon een muurtje slopen is natuurlijk makkelijker. Dus het duurde daardoor allemaal wel wat langer, maar we hadden niet per se een heel strakke deadline. Al hoopten we, toen ik eenmaal zwanger was van onze tweede, wel even dat we er voor de bevalling in konden. Maar bleek echt niet te doen met een project als dit.”

Wat vinden jullie ervan dat er zoiets is als monumentenzorg?

Joshua: “Eigenlijk wel heel mooi!”

Pleun: “En ik vond het geweldig dat je daardoor zo’n heel stuk geschiedenis van je huis ontdekt!”

Joshua: “Je kunt dus in een lijst opzoeken wat er in de loop van de tijd zoal in het pand heeft gezeten sinds het gebouwd is in 1887, en dat is zo bijzonder! Wij zijn allebei opgegroeid in Alkmaar. We hebben ooit wel de drang gehad om naar elders te gaan, naar het buitenland of Amsterdam. En ik heb zelf ook nog in Indonesië gewoond, maar uiteindelijk is Alkmaar toch mijn stad en dat hebben we allebei. Als je dan zo’n huis tegenkomt als dit, dan is dat toch een stukje Alkmaar dat je wilt behouden. En dan is het mooi dat er een instantie is die opkomt voor de monumenten.”

Pleun: “Ik vind het ook heel mooi om te ontdekken dat monumenten niet alleen kantoren zijn maar dat er ook gewoon gezinnen wonen. Dat vond de vorige eigenaar dus ook, daar hebben wij ons huis nu aan te danken.”

(Tekst gaat verder onder de foto’s)

En toen moest er verbouwd worden?

Pleun: “Ja, en eigenlijk kon bijna alles wat we wilden. Het enige wat niet kan, is verduurzamen zoals dat in deze tijd gedaan wordt. Dat is omdat het een monument is, maar we vonden het allebei ook belangrijk om te verduurzamen met behoud van het authentieke. En gelukkig zijn er steeds meer bedrijven die daar toch wel iets mee kunnen trouwens…

Joshua: “Buiten wilden we het pand sowieso al laten zoals het was, want daar waren we immers verliefd op geworden. Maar we kwamen er pas later achter dat die monumentale status ook voor de binnenkant gold.”

Pleun: “De makelaar had gezegd dat er binnen niks monumentaals was dus dat we daar gewoon alles konden verbouwen, maar dat bleek dus niet zo te zijn.”

Bracht dat jullie nog aan het twijfelen?

Pleun: “Nee, eigenlijk niet. Wij hadden altijd wel de insteek om daar zorgvuldig mee om te gaan. Je koopt niet voor niks zo’n oud huis. Dan wil je toch niet alles weghalen?”

Hebben jullie, behalve het strippen, nog meer zelf gedaan?

Joshua: “We hebben gelukkig veel handige mensen in onze omgeving. Die hebben bij ons vorige huis ook geholpen. Maar dit is natuurlijk zo enorm groot dat we ook een aannemer moesten inschakelen.”

Pleun: “Toch wil je bij een project als dit ook zelf zoveel mogelijk betrokken zijn. Je wilt gewoon zelf doen wat kan.”

Joshua: “En dat was ook heel leuk, want er kwamen soms grappige details naar boven. Zo was er ergens op de muur een voorspelling gekalkt voor een voetbalwedstrijd Ajax – Benfica. Ik ben het gaan opzoeken en dat bleek om de Europacup in 1971 te gaan.”

Pleun: “Dan zie je toch meteen die mannen voor je die daar toen bezig waren? Dat soort dingen kom je dus tegen als je laagje voor laagje stript. En wat we vonden konden we dan weer naast de verhalen van Anne leggen.

Nieuwe leidingen

Joshua: “Het leuke is dat onze aannemer, Mike Smit Bouw, zelf ook uit Alkmaar komt. Die kent het pand van jongs af aan en vindt het erg leuk om dit te doen. Maar er moest dus wel veel gebeuren aan het huis. Alle elektra moest opnieuw, de leidingen moesten worden vervangen, er moest isolatie worden aangebracht, de vloeren waren verzakt, enzovoort.”

Pleun: “We kochten het huis in de tijd dat overbieden heel gewoon was. Maar toen eenmaal bekend was wat er allemaal gedaan moest worden, wees de makelaar ons erop dat we misschien ook onder de vraagprijs konden gaan…”

Hebben jullie nog een tip voor anderen die de aankoop van een monument overwegen?

“Ja, dat je voordat je je plan maakt, contact opneemt met Erfgoed van de gemeente. Anne gaf destijds ook al aan dat hij het fijn vond dat wij dat deden. Als je dat niet doet, en je schakelt de monumentenadviseur pas in als je je plan al klaar hebt, dan snap ik wel dat je je geremd kunt voelen door hun advies en de regels.”

Pleun: “Maar dit was meer een samenwerking, ik vond dat heel mooi!”

Joshua: “Dan moet je evengoed wel goed weten wat je wilt hoor. Want je krijgt te maken met mensen een enorme passie voor hun vak. Dat is prachtig, maar wij willen er straks lekker in wonen. En die dingen moeten bij elkaar komen, maar dat kan in goed overleg. En we zouden iedereen aanraden om dit avontuur aan te gaan. Wij zijn echt super trots!”

Judith Flapper

Lees ook: Stationsweg 36 begon als hotel-restaurant Bellevue

Lees ook het interview met Doris en Sem die een monument kochten en opknapten, even verderop in dezelfde straat