Doris en Sem woonden vóór de verbouwing twee jaar in hun monument:
“Je bent nooit klaar, maar het heeft zoveel karakter”
Sinds oktober 2022 zijn Doris Konijnenberg en Sem Kroon druk aan het verbouwen in hun monumentale huis aan de Stationsweg 54. Het huis dat ze twee jaar geleden kochten nadat ze er smoorverliefd op werden. Doris is gespecialiseerd verpleegkundige in verloskunde in het AMC en Sem is investeringsanalist én verdediger bij Ado’20 Heemskerk. De liefde voor oude panden ontstond bij beiden al op jonge leeftijd. Doris: “Ik ben aangestoken door mijn opa die oude panden in de Zaanstreek beoordeelde voor de gemeente en die mij meenam naar de prachtigste kerken. En Sem groeide op in een monumentaal pand in Koedijk dat door zijn ouders werd verbouwd.”
In maart 2020 zagen ze het huis te koop staan op Funda. Doris: “Dat was een rare periode, het begin van de coronatijd. We liepen veel rondjes door de stad en vanaf dat moment ook langs dit huis. En toen zijn we gaan dromen. Kan dit eigenlijk wel? We zijn een jong stel, valt dit binnen onze mogelijkheden? Toen bleek dat er wel wat mogelijk zou moeten zijn, zijn we het gaan bezichtigen, kijken of we het aan wilden gaan. Bij de derde keer kijken, hebben we een bouwkeuring laten doen. Mijn schoonvader was toen ook mee. De ouders van Sem hebben in Koedijk zelf ook een monumentaal pand opgeknapt, dus die wisten wat ons te wachten stond…”
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
Caravan
Sem: “Dat was in 2002, toen ik zes was. Mijn ouders kochten het huis aan de Kanaaldijk van volgens mij de eerste of tweede bewoners. Het was honderd jaar oud en er was nooit iets aan gedaan. We hebben er voor de verbouwing eerst nog even in gewoond, net zoals wij nu in dit huis. Mijn ouders hebben destijds een caravan van 15 meter op het erf gezet waar we vervolgens een paar jaar in hebben gewoond. Daar heb ik heel goeie herinneringen aan. Het was heel gezellig en er was lekker veel ruimte om te spelen in de tuin. Ik heb toen wel gezien dat je, als je er hard voor werkt, echt iets moois kunt maken van zo’n huis. En dat wilden wij dus ook. Het huis van mijn ouders is ook een monument, dus eigenlijk nooit echt klaar. Maar het heeft zoveel karakter en ziet er gewoon heel mooi uit!”
Toch geen uitbouw
Doris: “Doordat er bij de bouwkeuring van ons huis een paar echt grote dingen uitkwamen, konden wij uiteindelijk onder de vraagprijs bieden. Toen ons bod vervolgens werd geaccepteerd, waren we echt wel extatisch! We hebben toen meteen besloten om niet direct te gaan verbouwen maar er eerst in elk geval een jaar in te gaan wonen. Om te kunnen voelen hoe het huis is en wat we nou echt wilden. En het is goed dat we dat gedaan hebben, want zo kwamen we toch tot andere beslissingen. Zo hadden we aanvankelijk het plan om de keuken uit te bouwen tot een grote woonkeuken. Maar toen we er woonden, kwamen we erachter dat dat juist een heel lekker plekje is om in de tuin te zitten. Maar ook dat het eigenlijk nergens op sloeg om het huis nog groter te maken terwijl er al meer dan genoeg ruimte is!
Uiteindelijk hebben we twee jaar in het huis gewoond zoals we het aantroffen. Dat was eigenlijk wel heel speciaal. Ook al verklaarden andere mensen ons wel eens voor gek dat we gingen wonen in wat in hun ogen oude troep was.”
Conifeer
“In die periode hebben we ook de grote conifeer uit de voortuin weg laten halen. Die was echt beeldbepalend voor het huis. En ik heb een jaar lang geroepen dat ie absoluut niet weg mocht. Ik vond het zonde van ecosysteem. Maar hij was in feite veel te groot geworden voor een conifeer en uiteindelijk bleek dat hij de gevel van het huis al behoorlijk had beschadigd. Dus hij moest eraan geloven. We hebben wel de stammen bewaard om iets mee te doen voor in de tuin en er komt zeker iets voor in de plaats, maar dan wat meer bescheiden.”
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
Contact met de monumentenadviseur
Contact met een monumentenadviseur van het gemeentelijke erfgoedteam was er direct vanaf het begin. Sem: “Ik heb ze al uitgenodigd voordat we de vergunning aanvroegen. Dat was in het voorjaar van 2022. We wisten natuurlijk al dat we bij de verbouwing aan bepaalde voorwaarden zouden moeten voldoen. Dat vonden geen probleem, we hebben het pand juist gekocht omdat het een monument is. Daarom wilden we ook op tijd in gesprek gaan om te weten wat we mochten doen en wat we konden verwachten.
Errol van der Sijde kwam langs en dat was meteen een heel fijn contact. Hij dacht erg met ons mee over het pand en wist veel over de historie. Dat heeft ons heel veel geleerd over hoe zo’n pand vroeger werd gebouwd. Errol vond het pand zelf ook heel mooi trouwens. In totaal is hij drie keer bij ons langs geweest en ik vond het een zeer waardevol contact.”
Dubbel glas
“We moesten alleen wel erg ons best doen voor dubbel glas in de kozijnen. Wij wilden het hele huis restaureren naar de maatstaven van nu met de huidige duurzaamheidsvereisten. Maar daar stuitten we toch op weerstand. Terwijl we de kozijnen precies wilden namaken zoals ze waren en dan de verdikking naar binnen. Uiteindelijk zijn we eruit gekomen met elkaar, maar we moesten wel even ons best doen.
We hebben aan de voorgevel alleen de sponningen vervangen en beneden wordt het glas-in-lood tussen twee glasplaten geplaatst, met ontspiegeld glas aan de buitenkant. Aan de achterkant zijn wel gewoon de hele kozijnen vervangen. En eigenlijk zijn die nog mooier geworden dan de kozijnen die erin zaten. Die waren al behoorlijk beschadigd en twee ervan waren ooit al eens vervangen en waren dus van ander hout.”
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
De aannemer
Hoewel Sem en Doris veel zelf hebben gedaan in het huis, zoals bijvoorbeeld een deel van het sloopwerk, is voor het echte werk de hulp ingeroepen van Van Duin Bouwbedrijf. Jesse van Duin: “Voor ons is dit natuurlijk heel speciaal. Als je erfgoed dat al zo’n 100 jaar bestaat weer een beetje mag terug brengen naar de originele staat met de bijbehorende details zoals kozijnen en plinten langs het plafond, dan word je daar heel blij van. Het is een ontdekkingstocht waarbij je van alles tegenkomt, waaronder natuurlijk die oude glas-in-loodramen. Die liggen nu bij het glas-in-lood atelier waar ze er dubbel glas voor gaan maken. Ja, dit was wel een behoorlijk tochthuis. Maar daar gaan we wat aan doen, door onder meer gebruik van voorzetwanden, geïsoleerd glas enzovoort, enzovoort. En verder proberen we alles wat we tegenkomen zo goed mogelijk te herstellen, op de manier zoals het er vroeger moet hebben uitgezien.”
Huurwoning
Tijdens de verbouwing die alles bij elkaar ongeveer een half jaar duurt, wonen Sem en Doris in een huurwoning in de binnenstad.
Het einde is inmiddels in zicht, maar zagen jullie niet heel erg op tegen deze verbouwing?
Doris: “Nee, helemaal niet. Ik keek er juist heel erg naar uit en ik word ook eigenlijk alleen maar blij van alle dingen die ik zie gebeuren. Natuurlijk zijn er ook tegenslagen waardoor bepaalde dingen meer geld gaan kosten. Maar dat hoort erbij, dat wisten we van tevoren. Maar we zien allebei het eindresultaat voor ons en vinden die weg er naartoe ook al heel erg leuk.”
Judith Flapper
Bekijk ook de Timewarp van dit pand.
